bıçak kadar keskin sözlerdi kalbime saplanan ve soğuk çarptığında inceden inceye sızlamasına sebep olan...

ben kendi izdüşümlerimi yaratmak isterken gözlerinde aynadaki suretimi çoktan unutmuşum bile

nafile, herşey nafile...

ben somutlaştırmak istedikce yaşamı,zaten somutluklar yıkmış tüm soyut olanları

soyut olan umut taşıyanmış, somut olanın yalnızlığını görünce anladım.ayaklarım sıkısıkı bağlanmış.düzen somutu ararmış,somutla varolanmış.

ben elimi açtım yinede,belki soyutun bilinmeyenine ve esrarına erişirim diye,umut işte...